| Dinie van den Bos - van de Velde |
 |
Ik ben op 8 september 1949 in Breskens geboren. Ik ben echter opgegroeid in Oost Souburg dat op Walcheren ligt. Daar heb ik dan ook het grootste deel van de lagere school doorlopen. Na de lagere school heb ik de ULO in Vlissingen gevolgd, waarna ik bij een boekhoudkantoor ben gaan werken. Tijdens dansles heb ik Hans ontmoet. Ondanks de vele waarschuwingen om niet met een "blik" om te gaan (zo werd een zeevaartscholier in die dagen genoemd) ben ik bij hem gebleven en we zijn op 9 september 1970 getrouwd. Hans ging kort daarna van de koopvaardij naar de koninklijnke marine. Dat betekende weliswaar dat hij nog veel van huis zou zijn, maar hij zou wel regelmatiger thuis zijn. Ik heb wel geleerd veel alleen en zelfstandig op te knappen. Nadat de kinderen beiden naar de basisschool gingen (Wij hebben twee zoons, Erik en Ivar, die beiden in Nederland wonen ), ben ik weer gaan werken. Dit keer bij een bank. Dat heb ik zeventien jaar met veel plezier gedaan. Toch was ik blij te kunnen stoppen. De bank werd steeds groter en het werk steeds onpersoonlijker. De grootste lol was er wel af. Het leven in Frankrijk Het was voor mij best een grote stap om naar Frankrijk te gaan. We hebben er acht jaar over nagedacht en allerlei alternatieven bestudeerd. Het is de Creuse geworden en we wonen er prachtig. Nederland is maar acht uur verwijderd per auto. Tot nu toe krijgen we erg veel bezoek. De kinderen komen graag langs met hun echtgenote of vriendin, maar ook andere familie, kennissen en oud collega's komen regelmatig langs. Van april tot en met oktober hebben we veel aanloop. Dat is altijd erg gezellig. Het is ook leuk dat je iedere keer weer je vorderingen aan huis en tuin kan laten zien. Ik heb voor ons vertrek naar Frankrijk een paar jaar cursussen Frans gedaan. De taal vind ik erg moeilijk en dat is best een hindernis bij het leggen van contacten. Wij wonen erg geïsoleerd, maar we kunnen met onze buren erg goed overweg. Zij doet erg haar best om langzaam te praten. Ze hebben nog kleine kinderen en daar leer ik veel van. Die vinden het helemaal niet erg om alles drie keer te herhalen. Voor de boodschappen zijn we voornamelijk aangewezen op Guéret. Daar heb je een aantal heel grote supermarkten waar het erg gezellig winkelen is. Ze verkopen er van alles, naast levensmiddelen ook kleding, elektronica, boeken, witgoed, doe-het-zelf spullen, enz. Ook de markt in Guéret is in het seizoen heel gezellig. Ondanks de taalproblemen, zijn de mensen die we tegen komen en waar we zaken mee doen, zeer vriendelijk en erg behulpzaam. Je zit echt op het platteland hè, en de mensen hebben nog tijd voor je. In het voorjaar van 2004 ben ik weer met een cursus Frans begonnen. De cursus ( in het dorpje Mainsat) wordt gegeven door een Franse lerares. De lessen zijn Frans - Engels wat het wel een extra moeilijkheidsgraad geeft. Naast dat er ik Frans leer, doe ik er ook een hoop kennissen op. Het voor mij een nuttig maar ook gezellig dagje uit geworden. We hebben inmiddels al een heel gezellige vriendenkring opgebouwd. Gelukkig heb ik ook een aantal hobbies. Ik kokkerel erg graag en bezit dan ook een grote verzameling kookboeken en recepten, die nog steeds gestadig groeit. |
|
|
Ik kom uit een eenvoudg gezin.Mijn vader werkte bij de KMS De Schelde en mijn moeder was huisvrouw. Mijn ouders waren lieve mensen, waarvan ik zielsveel heb gehouden. Ze waren protestants en erg kerks. Hans was (niet praktizerend) katholiek en dat gaf problemen. Hij had er echter geen moeite mee, protestants te worden. Daarna werd hij liefdevol in de familie opgenomen. Ik heb ook nog een oudere zus, Gerda.
Hier links zie je een foto van mijn vader en moeder links, dan wij en de vader van Hans helemaal rechts.
.
Hier rechts een foto van de twee zusjes
|
|
Ik zit regelmatig achter de computer. Ook om zelf recepten op te zoeken, en uit te printen. Ook onderhoud ik via het internet contact met familie, vrienden en kennissen en werk er mijn Franse lessen uit. Het is toch heel mooi dat je nu zo eenvoudig foto's en filmpjes uit kunt wisselen. Zeker nu bijna iedereen een digitale fotocamera heeft. Ik lees ook erg graag. Hans leest voornameljk Frans, maar dat is mij nog te moeilijk. We nemen regelmatig boeken mee uit Nederland en wisselen leesvoer uit met Nederlandse vrienden die hier wonen. Sindskort hebben we allebei een E-reader. Dat vergemakkelijkt alles een hele hoop. Ook fijn voor op vakantie: geen gesleep met boeken meer! Ook zijn we veel in de tuin (3500 m²)bezig. We werken er niet alleen in, maar genieten er ook van. Ik vind het heerlijk om buiten te eten, of op het terras een glas te drinken. Daarnaast wandelen we veel in onze prachtige omgeving.
|
In december 2012 heb ik het geluk gehad een Nederlandse lerares Frans te leren kennen. De vorige lessen waren wel goed, maar waren Engels - Frans. ik moest me dus met twee vreemde talen bezighouden. Nu is het allemaal veel gemakkelijker en leer ik ook veel sneller; te meer omdat de lerares zich op mijn verzoek vooral concentreert op conversatie. Ik heb dit tot de zomervakantie 2014 volgehouden en ben er daarna mee gestopt. Ik zit nu, samen met hans op een Frans - Engelse club. Eens per week leren we Engels en Frans. Dat is voor mij best moeilijk: twee vreemde talen tegelijk. Maar je ontmoet er weer nieuwe mensen en dat is ook leuk.
In april en oktober 2019 heb ik een cursus Frans gevolgd van telkens een week in Saint Honoré les Bains. Ik was daar intern. Erg leuk en leerzaam, maar ook erg heftig. Nu ga ik eens in de twee weken naar Franse kennissen in het dorp om Frans met hen te praten. |
