Onze tuin

Daar was het voor een deel allemaal om begonnen. Een leuk huis met een grote tuin. Nu, met 3800 vierkante meter tuin mogen we niet klagen! Het was een heel werk om er wat van te maken. Het was een oud weiland overwoekerd met bramen, brandnetels en ander onkruid. Probeer eens 3500 m² met de hand om te spitten! Hans heeft het gedaan. Ook de aanleg van de vijver (14x4m) met een maximale diepte van 1,5 meter, is handwerk geweest. De nieuwste toevoeging aan de tuin was de moestuin. Erg leuk, groenten uit eigen tuin, maar wat een werk en hoeveel moesten we elke keer weer weggooien. Na elke vakantie stond het onkruid er kniehoog en waren we weken kwijt om alles weer in toom te krijgen. Onze conclusie was dat een moestuin voor twee personen de moeite niet loonde. We hebben hem dus maar weer omgespit en er gras in gezaaid. In 2013 hebben we er voor gekozen een kleine ommuurde moestuinen kruidentuin aan te leggen. kruiden zijn dinies pakkie an, en de moestuin wordt gebruikt om sla, andijvie, boerenkool, wat pepers, courgettes en dergelijke in te telen. Gemakkelijk bij te houden; dat is ons credo nu we wat ouder worden.

Hierboven een foto van de tuin zoals we hem aantroffen. Er stond een grote kersenboom, omgeven door hoog gras, brandnetels, een scheefgegroeid appelboompje, een half omgewaaide ceder en een waterput. Die laatste was aan de buitenzijde tot aan de rand bedekt met grond. Die hebben we afgegraven en de buitenkant van de betonnen putring met steentjes bekleed. Ook de appelboom heeft het veld moeten ruimen; We hebben intussen een nieuwe geplant, maar die moet nog even groeien. Wel veel plezier hebben we van onze zelfgeplante pruimenboom. Er komen jaarljks heerlijk donkerpaarse Quetche pruimen aan.

Tja, Hans is zeeman en geen tuinman, maar wel begiftigd met een stevige portie eigenwijsheid. En we hadden in Koudekerke maar een klein postzegeltuintje, dus veel ervaring hadden we niet. Toch zaten we boordenvol met plannen. We zouden die Fransen wel eens een poepje laten ruiken. Een tuin met veel borders en bloeiende planten. Daar zijn we dus van teruggekomen. Borders zijn leuk, maar vergen heel veel onderhoud. Onze tuin ligt midden tussen de bossen en de weilanden en is omgeven door een houtwal. Het onkruid komt overal vandaan. We wilden ook geen slaaf van de tuin worden. We zijn dus "verfransd", want die Fransen zijn zo gek nog niet. Gras is met een zitmaaier snel te maaien. Bloeiende en groene struiken en hier en daar een boom. De borders met heesters en bodembedekkers. Nu redden we het met een uur of acht per week en houden we ook nog tijd over om andere dingen te doen. Nu, in 2016, moet de vijver het veld ruimen. Het folie dat als waterdichte bodem is gebruikt, is verhard en gaat scheuren. Vervanging zou enorm veel werk met zich brengen, dus halen we hem maar weg. Ik zeg maar, maar het is wel een hele klus. 

Zo blijven we dingen leren. U kunt door boven in de menubalk op de diashow te klikken een groot aantal foto's van onze tuin bekijken. Dan krijgt u een goed idee van hoe deze zich ontwikkeld heeft.
Links ziet u de put. Die is elf meter diep en heeft in al die jaren nog nooit drooggestaan. Prima dus om de tuin mee te besproeien. 
Het gras heeft van begin af aan problemen gegeven. De familie mol heeft onze tuin ontdekt en dan kun je het wel vergeten. Zeker, je kunt klemmen zetten, maar wij hebben de indruk dat de hele familie op de begrafenis komt en ook blijft. Daar zijn we dus mee gestopt. We graven ze af en gebruiken de grond om er gaten in de tuin mee op te vullen. Met dat afgraven helpt Dutch ons met veel overgave. Liefst neemt hij eerst een "bad" in de vijver en daarna gaat hij graven. Moet je Dinie horen als hij dan trots de keuken komt binnenlopen! Er staat dan ook altijd een vochtige mopper naast de deur van de keuken.
De vijver ging lekken. Het vijverfolie is na veertien jaar verhard en gaat scheuren. We zien het niet zitten om de vijver weer helemaal te vernieuwen. Hij is veertien bij vier meter en is in al die jaren behoorlijk dichgeslibt. Hij moet dus weg, maar ook dat is een heleboel werk. Een derde deel is nu klaar; volgend jaar de rest!